Κονδυλώματα

Η Laser θεραπεία αποτελεί την πλέον σύγχρονη μέθοδο για την αντιμετώπιση των οξυτενών κονδυλωμάτων. Η θεραπεία εφαρμόζεται στον χώρο του ιατρείου με τη χρήση εξελιγμένου Laser CO2, που δρα επιλεκτικά πάνω στα κονδυλώματα και δεν επηρεάζει καθόλου το γύρω υγιές δέρμα.

Το μεγάλο πλεονέκτημα του Laser είναι ότι μας επιτρέπει να πραγματοποιήσουμε μία εξατομικευμένη θεραπεία ρυθμίζοντας το μήκος κύματος, την ενέργεια, τη διάμετρο της φωτεινής δέσμης και τις υπόλοιπες παραμέτρους της θεραπείας ανάλογα με τις βλάβες που παρουσιάζει κάθε ασθενής. Με το Laser στοχεύουμε με απόλυτη ακρίβεια τα κονδυλώματα και τα εξαχνώνουμε.

Η θεραπεία κονδυλωμάτων με Laser είναι ανώδυνη, καθώς προηγείται πάντα τοπική εφαρμογή αναισθητικής κρέμας. Η επούλωση είναι γρήγορη και δεν αφήνει σημάδια ή υποχρωμίες στο δέρμα της ευαίσθητης περιοχής. Μετά τη θεραπεία, η επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες είναι άμεση.

Πρόκειται για μία ελάχιστα επεμβατική και δοκιμασμένη μέθοδο αντιμετώπισης των κονδυλωμάτων. Η θεραπεία πραγματοποιείται με την εφαρμογή υγρού άζωτου πάνω στις βλάβες. Οι βλάβες ψύχονται σε τέτοιο βαθμό που καταστρέφονται. Η κρυοθεραπεία (ή αλλιώς κρυοπηξία) είναι ανώδυνη, καθώς προηγείται τοπική εφαρμογή αναισθητικής κρέμας. Για την πλήρη εξάλειψη των κονδυλωμάτων, είναι απαραίτητος ένας κύκλος συνεδριών, που επαναλαμβάνονται κάθε 15 ημέρες.

Για τα πολύ μεγάλα κονδυλώματα, κυρίως αυτά που εντοπίζονται στην περιπρωκτική περιοχή, ακολουθείται χειρουργική αφαίρεση μέσα στον χώρο του ιατρείου υπό τοπική αναισθησία. Αφαιρούνται οι βλάβες και τοποθετούνται ράμματα, τα οποία βγαίνουν μετά από 10 ημέρες. Το αισθητικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό, καθώς η ουλή πολύ σύντομα παίρνει το χρώμα του δέρματος, ενώ κρύβεται και από την τριχοφυΐα της περιοχής.

Τα κονδυλώματα αποτελούν το συχνότερο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Αν και δεν απειλούν τη ζωή των ασθενών, επηρεάζουν σημαντικά τη σεξουαλική σχέση των ζευγαριών.

Πρόκειται για ιογενή θηλώματα που οφείλονται σε συγκεκριμένα στελέχη του ιού HPV (γνωστός και ως ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων). Ο ιός έχει περισσότερα από 150 στελέχη, όμως δεν ευθύνονται όλα για την εμφάνιση των κονδυλωμάτων. Κάποια στελέχη είναι χαμηλού κινδύνου και προκαλούν τις κοινές μυρμηγκιές σε διάφορα σημεία του σώματος, ενώ άλλα στελέχη είναι υψηλού κινδύνου και συνδέονται με τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, του αιδοίου, του πέους, του πρωκτού και του στοματοφάρυγγα.

Τα στελέχη του HPV που σχετίζονται με τα κονδυλώματα, είναι περίπου 40 και προσβάλλουν άτομα με ενεργή σεξουαλική ζωή, προκαλώντας βλάβες στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, αλλά και γύρω από το περίνεο και τον πρωκτό. Μπορεί επίσης να προσβάλλουν τη στοματική κοιλότητα μετά από στοματική ερωτική επαφή. Τα στελέχη που ευθύνονται συνηθέστερα για τα κονδυλώματα, είναι τα στελέχη 6 και 11.

Στην αρχή, τα κονδυλώματα δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι, όμως με την πάροδο του χρόνου, μεγαλώνουν και γίνονται ορατές είτε ως επίπεδες βλάβες, είτε ως μικρά καλοήθη ογκίδια που συχνά έχουν σχήμα μικροσκοπικού κουνουπιδιού. Συνήθως έχουν το χρώμα του δέρματος, όμως μπορεί και να είναι και πιο σκουρόχρωμες βλάβες, με μαλακή ή τραχιά υφή.

Τα κονδυλώματα στις γυναίκες εμφανίζονται κατά κύριο λόγο στο εφήβαιο, το αιδοίο, τα τοιχώματα του κόλπου, την περινεϊκή και περιπρωκτική περιοχή, ενώ μπορεί να μεταφερθούν και στη στοματική κοιλότητα κατά την ερωτική πράξη και να προσβάλλουν την εσωτερική πλευρά των χειλιών, τη γλώσσα, τον ουρανίσκο και τον φάρυγγα.

Αν και σε γενικές γραμμές τα κονδυλώματα δεν προκαλούν πόνο, κάποιες γυναίκες μπορεί να αισθανθούν ένα αίσθημα ενόχλησης ή κνησμού στην περιοχή, ενώ μπορεί να παρατηρηθούν και αυξημένες κολπικές εκκρίσεις ή μικρή αιμορραγία κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης.

Χωρίς θεραπευτική αγωγή τα κονδυλώματα στις γυναίκες μεγαλώνουν και μπορεί να δημιουργήσουν μεγάλες πλάκες που να προκαλέσουν πρόβλημα στον κόλπο ή το ουροποιητικό σύστημα. Σε περίοδο εγκυμοσύνης μάλιστα, τείνουν να εξαπλώνονται ιδιαίτερα γρήγορα λόγω των ορμονικών διακυμάνσεων και την εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος, αν και δεν είναι απειλητικά για την ανάπτυξη του εμβρύου. Πρέπει όμως να θεραπεύονται για να μην μεταδοθεί ο ιός από τη μητέρα στο βρέφος στη διάρκεια του τοκετού.